• Ιδέα και καλλιτεχνική διεύθυνση: Marcos Morau
• Χορογραφία: Marcos Morau σε συνεργασία με τους χορευτές
• Χορευτές: Lorena Nogal, Marina Rodríguez, Sau-Ching Wong, Ariadna Montfort, Núria Navarra, Àngela Boix, Laia Duran, Anna Hierro, Alba Barral
• Κείμενο: El Conde de Torrefiel, La Tristura και Carmina S. Belda
• Μουσική διδασκαλία: Estela Merlos και Alba Barral
• Καλλιτεχνική και δραματουργική υποστήριξη: Roberto Fratini
• Βοηθός φωνής: Mònica Almirall
• Τεχνική διεύθυνση και φωτισμοί: Bernat Jansà
• Διευθυντής σκηνής, υπεύθυνος σκηνικών αντικειμένων και ειδικών εφέ: David Pascual
• Ηχητικός σχεδιασμός: Juan Cristóbal Saavedra
• Φωνή: María Pardo
• Σκηνικά: Bernat Jansà και David Pascual
• Κοστούμια: Silvia Delagneau
• Ραπτική: Mª Carmen Soriano
• Καπέλα: Nina Pawlowsky
• Μάσκες: Juan Serrano – Gadget Efectos Especiales
• Γιγαντιαία κατασκευή: Martí Doy
• Σκηνικά αντικείμενα: Mirko Zeni
• Παραγωγή και υλικοτεχνική υποστήριξη: Cristina Goñi Adot
• Διεύθυνση παραγωγής: Juan Manuel Gil Galindo
• Συμπαραγωγή: Les Théâtres de la Ville de Luxembourg, Tanz im August / HAU Hebbel am Ufer, Grec 2020 Festival de Barcelona – Institut de Cultura Ajuntament de Barcelona, Oriente Occidente Dance Festival, Theater Freiburg, Centro de Cultura Conde Duque, Mercat de les Flors, Temporada Alta, Hessisches Staatsballett στο πλαίσιο του προγράμματος Tanzplattform Rhein-Main Σε συνεργασία με τους φορείς Graner – Fàbriques de Creació και Teatre L’Artesà

Δικαιούχο έργο του σχεδίου διασυνοριακής συνεργασίας PYRENART, στο πλαίσιο του προγράμματος Interreg VA Ισπανία-Γαλλία-Ανδόρα POCTEFA 2014-2020 – Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ)

Με την υποστήριξη του INAEM – Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού της Ισπανίας και του ICEC – Τμήματος Πολιτισμού της Κυβέρνησης της Καταλονίας

Με σπουδές φωτογραφίας, κίνησης και θεάτρου στη Βαρκελώνη, τη Βαλένθια και τη Νέα Υόρκη, ο Marcos Morau [Μάρκος Μοράου] (Βαλένθια, 1982) χτίζει φανταστικούς κόσμους όπου η κίνηση και η εικόνα συναντώνται και αλληλεπιδρούν. Για περισσότερα από δέκα χρόνια, ο Marcos ηγήθηκε της La Veronal [Λα Βερονάλ] ως σκηνοθέτης, χορογράφος και σχεδιαστής σκηνικών, κοστουμιών και φωτισμών. Έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο παρουσιάζοντας έργα του σε φεστιβάλ, θέατρα και διεθνείς διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων το Théâtre National de Chaillot στο Παρίσι, η Biennale di Venezia, το Festival d’Avignon, το Tanz Im August στο Βερολίνο, το Roma Europa Festival, το SIDance Festival στη Σεούλ, το Sadler’s Wells στο Λονδίνο, και πολλοί άλλοι φορείς. Πέρα από τη δουλειά του με τη La Veronal, ο Marcos Morau έχει συνεργαστεί καλλιτεχνικά με θιάσους και θέατρα σε όλο τον κόσμο πάνω σε νέες δημιουργίες, οι οποίες προκύπτουν από την αλληλεπίδραση μεταξύ των παραστατικών τεχνών και του χορού. Στους φορείς με τους οποίους έχει συνεργαστεί συγκαταλέγονται η Ομάδα Χορού της Όπερας του Γκέτεμποργκ, το Μπαλέτο της Όπερας του Ρήνου, το Βασιλικό Μπαλέτο της Δανίας, το Scapino Ballet στο Rotterdam, η ομάδα χορού Carte Blanche, το Μπαλέτο της Λωρραίνης, το Εθνικό Ισπανικό Μπαλέτο και το θέατρο Tanz Luzerner. Ο Marcos Morau έχει επίσης τιμηθεί μεταξύ άλλων με το βραβείο FAD Sebastià Gasch, που απονέμεται από το Ίδρυμα Τεχνών και Σχεδίου FAD, και με το βραβείο TimeOut για τον καλύτερο δημιουργό. Με τις δημιουργίες του έχει διακριθεί σε πολυάριθμους κρατικούς και διεθνείς χορογραφικούς διαγωνισμούς όπως αυτοί του Ανόβερου, της Κοπεγχάγης, της Μαδρίτης και του Φεστιβάλ Masdanza των Καναρίων Νήσων. Πέρα από την αμιγώς δημιουργική του πλευρά, ο Marcos Morau διδάσκει, συνδυάζοντας τα έργα του με την εκπαίδευση και παρουσιάζοντας μαθήματα και εργαστήρια πάνω στη δημιουργική διαδικασία και τη νέα δραματουργία σε ακαδημίες, προγράμματα μετεκπαίδευσης και πανεπιστήμια, μεταξύ των οποίων το Institut del Teatre, το Πανεπιστήμιο Τεχνών του Στρασβούργου και το Sorbonne Nouvelle στο Παρίσι.

Εμείς
Από τη Violeta Gil και την Carmina S. Belda

Εμείς, που μάθαμε να κυριαρχούμε στη φωτιά.

Τα ερείπια της Αρχαιότητας.

Η πυρπόληση της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας.

Τα ξυπόλητα παιδιά.

Η Δαμόκλειος σπάθη.

Η κακή φήμη.

Είμαστε η γύρη που θρέφει τον κόσμο.

Η πρώτη μέλισσα.

Ο κατακλυσμός.

Εμείς, που βλέπουμε τον κόσμο από ψηλά.

Εμείς, που γεννήσαμε τον κόσμο.

Που είμαστε η έκλειψη και η σκιά του.

Η γη της επαγγελίας.

Το μικρό σπίτι στην καρδιά του δάσους.

Εμείς που κάναμε ό,τι ήταν αναγκαίο.

Που ξεφύγαμε από το μονοπάτι.

Που ξέραμε το δρόμο για την κοιλάδα.

Που βγάλαμε το καλάθι από το ποτάμι.

Κοιμόμαστε στα πιο ψηλά βουνά.

Είμαστε ξύπνιες όταν εσείς κοιμάστε.

Σηκωνόμαστε όταν ανατέλλει ο ήλιος.

Καταλαβαίνουμε προς τα πού φυσάει ο άνεμος.

Φυλάμε τα κειμήλια.

Μόλις φτάσαμε και αισθανόμαστε δυνατές.

Εμείς, που δεν κοιτάζουμε πίσω.

Που θυμόμαστε όλα όσα έχουν συμβεί.

Το χέρι μας δεν τρέμει ενώ κρατά το μαχαίρι.

Καθόμαστε στη σκιά του δέντρου.

Εμείς που έχουμε το αντίδοτο για το δηλητήριο.

Εμείς που πηδάμε από ταράτσες.

Που κολυμπάμε ώσπου να εξαφανιστούμε.

Που υπογράφουμε με το αίμα μας.

Θα φέρουμε τους νεκρούς ξανά στη ζωή.

Εμείς, που πεθαίνουμε γερασμένες και μόνες.

Είμαστε η εξαίρεση στον κανόνα.

Είμαστε εμείς που ρίξαμε την πρώτη πέτρα.

Που μετατρέψαμε το νερό σε κρασί.

Που πήραμε μαζί μας τον τελευταίο δεινόσαυρο.

Το πιο θλιβερό τραγούδι.

Εμείς, που καθοδηγούμε τον ρυθμό των ανέμων,

Που κινούμε τη γη με τη μανία των τυμπάνων.

Που κάνουμε στρατούς να χορεύουν.

Που περιστρεφόμαστε γύρω από τον Ήλιο μαζί με τους πλανήτες.

Είμαστε η πρώτη μάγισσα και η πρώτη πυρκαγιά.

Είμαστε το κρέας, το σεξ και το χρήμα.

Είμαστε εμείς που κάψαμε τη Ρώμη και καταστρέψαμε την Πομπηία.

Εμείς που σκοτώσαμε τον Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.

Η τελευταία ευκαιρία.

Η Επανάσταση.

Τα κλειδιά σε κάθε πόρτα.

Η τελευταία ώρα της ζωής σου.