Με αμείωτο ενδιαφέρον για το εννοιολογικό περιεχόμενο των σωματικών καταστάσεων, η χορογράφος Αναστασία Βαλσαμάκη μας παρουσιάζει το νέο της έργο θέτοντας στο επίκεντρο τους διαφορετικούς τρόπους να εννοήσει κανείς την πάλη.

Αν με την πάλη συνήθως επικαλούμαστε την κλιμακούμενη σύγκρουση και επακόλουθα την εκτόνωση μιας δράσης, η Αναστασία Βαλσαμάκη μάς προτρέπει να δούμε τη μετάβαση από την εντατικότητα της κίνησης στην καταστολή και την εκ νέου ανατροπή της σε έναν «αγώνα» που δεν διαχωρίζει νικητές από ηττημένους.

Σ’ αυτή την ιδιότυπη πάλη, πέντε χορευτές ―ως ομάδα αλλά και ως ακανόνιστο σύνολο― δοκιμάζουν να φέρουν κοντά στοιχεία εξαρχής αποκλίνοντα: την εκρηκτικότητα της σκηνικής εισόδου με την αμηχανία της παύσης, την ανανέωση του σωματικού παροξυσμού με το αδιέξοδο της εκτόνωσης, την ολοκλήρωση ενός χορογραφικού μοτίβου που διαρκώς ανασυντίθεται αλλάζοντας τους όρους συναρμολόγησής του. Τελικά αν το ζητούμενο είναι να παραμείνουμε «εντός παιχνιδιού» εφευρίσκοντας διαρκώς νέους κανόνες, τότε η πάλη έρχεται ως υπόσχεση ανανέωσης αυτού που μας κρατά ενεργούς στο παιχνίδι, ακόμη και αν, προς στιγμήν, κάθε ορατός στόχος φαίνεται να έχει αποτύχει.

Στην παράσταση χρησιμοποιούνται φώτα strobe. Εφιστούμε την προσοχή σας, σε περίπτωση ιστορικού επιληψίας.